"Mijn vader gaf me een voorproefje van deze oefening, die ik benaderde als autorijden": ontmoeting met Adrien Tambay, C+-consultant voor de Grand Prix van Monaco

Hij werd donderdagochtend gevonden op de Quai Antoine-1er, vlak bij de haarspeldbocht Rascasse. Een ander circuit, een andere rol voor Adrien Tambay, die dit weekend op 34-jarige leeftijd zijn eerste Grand Prix van Monaco beleeft als consultant voor het droomteam Canal+. Terug naar de toekomst...

Adrien, herinner je je nog toen je voor het eerst de Grand Prix van Monaco bijwoonde?

De allereerste, moeilijk precies te dateren. Toen ik klein was, sloegen we geen enkele editie over. Er schieten allerlei herinneringen door mijn hoofd. Inclusief deze hier... (Hij glimlacht). Pff, ik weet niet of ik het je kan vertellen. Oké, laten we gaan. Er moet toch een verjaringstermijn zijn. Het was 2007, het jaar dat ik mijn debuut maakte in een eenpersoonsauto. Terwijl ik met mijn vader door de pitstraat liep, ontmoetten we Helmut Marko (1). Tijdens het gesprek kwamen mijn eerste positieve resultaten in de Formule BMW, pole positions en podia, ter sprake. En als dokter Marko ons vertelt dat hij goed op me gaat letten, kan papa niets beters zeggen dan: "Ik hoop dat het het juiste oog is (red.)..." Zijn gezicht bleef onbewogen, maar hij moet inwendig bitter hebben gelachen. Het spreekt voor zich dat hij nooit meer bij mij terugkwam. Ik denk dat het komt door dat vleugje humor dat het bijna betrof...

Vier jaar later, in 2011, ontdekte je het circuit van Monaco achter het stuur van een Formule Renault 3.5...

Mijn enige raceweekend hier. Dat is de echte herinnering! De sterkste. Ik ben twintig jaar oud en ik ontdek het circuit, maar ook de auto, dankzij een Monegaskische sponsor die deze vuurdoop financiert. Hoewel het team van Pons Racing nog geen enkel punt had gescoord, pakte ik er vanaf de start wel een paar (7e) door vóór mijn teamgenoot te finishen. Ik vecht met Jean-Eric Vergne, die op dat moment om de titel speelt. Geweldige ervaring! Net als de Rally van Monte Carlo die datzelfde jaar werd gehouden , bovendien (18e in een DS3 R3T)! Of u nu op de weg of op het circuit rijdt, achter het stuur heeft u altijd het gevoel dat u iets bijzonders meemaakt. Geluk bepaal je zelf. Dit circuit geeft me zin om iedere dag te fietsen en te racen. Mocht ik ooit een wildcard (uitnodiging) krijgen voor de Porsche Supercup, dan zeg ik geen nee, geloof me!

Op een dag in 2017, tussen twee races in, bemoeide u zich met de media. Kunnen wij zeggen dat jij ook in de voetsporen van je vader treedt?

Ja, het is onmogelijk om het op een andere manier uit te leggen. Ik heb zoveel tijd doorgebracht in de hut, dicht bij Jean-Luc Roy en papa. Vooral in de periode van het betaalkanaal Kiosque van de Canal Satellite-groep, waar zij commentaar leverden op de Grand Prix van Parijs (van 1997 tot 2002). Ik heb het met hen meegemaakt, van binnenuit, elke kwalificatieronde, elke race, of bijna. Mijn vader bracht de smaak voor deze sport op mij over, die ik benaderde als een piloot, met dezelfde bekommernis om het goed te doen, perfectionistisch om precies te zijn...

Aangezien u een vergelijking trekt tussen het stuur en de microfoon: zijn de adrenalinestoten vergelijkbaar?

Ik wil niet zeggen dat de druk die gepaard gaat met live-uitzendingen even groot is, maar voor een interventie voelen wij wel dezelfde knoop in onze maag. Hetzelfde kleine dingetje, dezelfde emotionele toestand... De angst om niets te zeggen te hebben grijpt je vast, terwijl er geen reden is om niets te zeggen te hebben! Dit alles zorgt ervoor dat je volledig gefocust en helder moet zijn. Canal+ is een groot bedrijf. De zender voor motorsport, Formule 1. Er kijken veel mensen naar je. Kenners. Er is dus sprake van een prestatieverplichting. Er is niet veel ruimte voor fouten. Als een piloot. Of een chirurg die levens redt!

Wanneer en hoe bent u na de versnelde leertijd bij RMC en BFM bij het Canal+ team terechtgekomen?

Eigenlijk begon het Kanaalavontuur al eerder. Al heel vroeg, toen ze de Grand Prix gingen uitzenden. In 2013 of 2014, toen ik als Audi-coureur over de Rijn racete op de circuits van het DTM-kampioenschap, was ik een van hun eerste adviseurs voor GP2-races (voorheen Formule 2), naast Stéphane Genti. Vorig jaar deed zich de mogelijkheid voor om voor het Formule 1-team te rijden, voor vijf GP's. Dit seizoen schakelen we een versnelling hoger. Mijn stappenplan bevat negen deadlines. Acht ter plaatse, waaronder de drie nu op rij: Imola, Monaco, Barcelona.

In Shanghai verzorgde je samen met Julien Fébreau het commentaar bij de Grand Prix van China. Bent u hiermee tevreden?

Ja hoor! Julien is de Rolls Royce van het commentaar. Hij kent zijn vak zo goed, hij is zo gepassioneerd... Hij weet hoe ver hij moet gaan met zijn adviseur, wie dat ook is, Jacques (Villeneuve), Romain (Grosjean), Franck (Montagny), ik... Vreemd genoeg voelde ik veel minder stress en veel meer plezier dan voor de camera in de paddock of in de pitstraat. Maar goed, ik vind beide banen leuk. Maar de meerwaarde van de adviseur komt wat mij betreft vooral tot uiting in het live geven van commentaar. Naast analyse en popularisering is het daarbij ook nodig om te anticiperen op wat er gaat gebeuren en de verschillende mogelijke strategieën uit te leggen. In realtime!

Monaco, is het een bijzondere wending?

Speciaal weekend, ja. Nu de Grand Prix van Frankrijk helaas is afgelast, is het voor Canal+ hun thuisrace. Het kanaal zet zwaar geschut in: meer journalisten, adviseurs, een prachtig decor direct aan het water, tussen de paddock en de baan. Hoe je het evenement op de juiste manier aanpakt...

De essentiële kwaliteiten van een goede consultant, in twee of drie woorden?

Objectiviteit, perspectief... (denkt hij na) Ook gematigdheid, al zullen sommige collega's die van duidelijke meningen houden het daar niet mee eens zijn. En dan natuurlijk openhartigheid. Sorry, dat zijn er vier!

1. Tijdens zijn racecarrière verloor de Oostenrijker, die een van de leiders van het Red Bull-team werd en waar hij verantwoordelijk was voor het programma voor jonge coureurs, een oog bij een ongeluk tijdens de Grand Prix van Frankrijk in 1972, op het circuit van Charade.